برخی از دانشمندان یکی از علایم ظهور امام مهدی و حضرت عیسی را وقوع معرکه جنگی در منطقه ای به نام “هرّ مجدون” و به تعبیر روایات اسلامی “قرقیسا” میدانند. این قضیه حتی در کتب اهل کتاب نیز به آن اشاره شده است. رؤیای یوحنا، ۱۶/۱۶۰۱۳ سفر زکریا، ۱۴/۱-۵ کتاب مقدس ص ۸۴۳.
اهل کتاب از یهود و نصارا این معرکه جنگی را بس عظیم و خطرناک میدانند که در پایان تاریخ بشر اتفاق خواهد افتاد.
“هرمجدون” کلمه ای است مشتق از “هر” به معنای کوه، “مجدوّ” که اسم وادی یا کوه کوچکی در شمال فلسطین است. اهل کتاب گمان میکنند مساحت معرکه این جنگ از منطقه مجدو، در شمال فلسطین تا ایدوم در جنوب امتداد دارد (حدود دویست مایل)(شبکه معلومات،ص۴).
آنان معتقدند: در این جنگ لشکری با حدود ۴۰۰ میلیون نفر شرکت خواهند داشت. (شبکه معلومات ص۲). لشکری که از عراق، ایران، لیبی، سودان و قفقاز در جنوب روسیه تشکیل شده است.(مجله الفکر الجدید، شماره ۱۵ و۱۶).
کلمه «آرماگدون واژه‌ای انگلیسی است که از کلمه «هَرمَجِدون» در زبان یونانی گرفته‌شده، و بنا به تعریف واژه‌نامه‌های آمریکایی همچون فرهنگ «وبستر»، به معنی نبرد نهایی حق و باطل یا نیکی و بدی در آخرالزمان است. همچنین این واژه نام شهری است در منطقه عمومی شام که بنا به آنچه در باب شانزدهم مکاشفات یوحنا در عهد جدید آمده است، جنگی عظیم در آنجا رخ می دهد و مرحله حاضر از زندگی بشر در آن زمان پایان می یابد. به عبارتی نبرد مذکور، مقدمه تحولی بزرگ است که سرنوشت نهایی آدمی بر روی کره زمین به آن بستگی دارد.
باور به «آرماگدون» و نبرد نهایی میان خیر و شرّ، تنها در سطح مطالعات الهیاتی خلاصه نشده و سویه‌های سیاسی و نظامی نیز به خود گرفته است. به‌عنوان مثال آمریکا که مرکز تجمع و تمرکز گروه‌های پروتستانی مانند مسیحیت اونجلیستی و تقدیر گرایان است حمایت‌های بی‌دریغش از اسرائیل فقط ناشی از حفظ منافع سیاسی و اقتصادی آمریکا در منطقه خاورمیانه نیست و بخش اعظم این حمایت‌ها از بنیان‌های اعتقادی مسیحیت یهودی، مسیحیت صهیونیستی و بنیادگرایی در آن کشور نشئت گرفته است.
خانم گریس هالسل در کتاب تدارک جنگ بزرگ می نویسد: برای این که به تپه «مجدّو» برویم، از «تل آویو» حدود 55 مایل به طرف شمال سفر می کنیم، و به محلی می رسیم که در 20 مایلی جنوب – جنوب شرقی «حیفا» قرار دارد و فاصلة آن از دریای مدیترانه حدود 15 مایل است . البته وی مطالب دیگری را هم درباره این شهر به نقل از همراه خود نقل میکند ولی وقتی دربارة تطبیق آن مکان با محل موعود جنگ آرماگدون می پرسد، جواب می شنود: شما همین اسم ـ یعنی مجدّو ـ را بگیرید. کلمة «هار» (که در زبان عبری به معنی کوه می‌باشد) را به آن اضافه کنید؛ این دو کلمه به شما «هارمجدّو» را می دهد که ما آنرا «هارمجدون» [آرماگدون] ترجمه می کنیم
از سوی دیگر، یهودیت تندرو با تمسک به پاره‌ای از مطالب کتاب مقدس و نسبت دادن تفسیر آنها به آرماگدون، جنگ جهانی خانمان‌سوز را به امری قدسی و ایمانی تبدیل کرده است و در پس آن، اهداف شوم خود را به‌عنوان مقدمات این حادثه معرفی میکند و با استفاده از کشیش‌های اوانجلیک با تبلیغات بسیار گسترده و ساختن برنامه‌های متعدد تلویزیونی در شبکه‌های جهانی، این باور را در میان مردم دنیا و به‌ویژه ایالات‌متحده نهادینه کنند که تحقق این حادثه ناگزیر خواهد بود و چون این حادثه مقدمه ظهور مسیحای موعود است، باید مقدمات وقوع آن را فراهم کنیم و ازجمله مقدمات آن بازگشت یهود به ارض موعود فلسطین و برپایی حکومت یهودی در آن سرزمین و نیز تخریب مسجدالاقصی و بازسازی هیکل سلیمان در جای آن است.
این مؤسسات دینی به همراه رسانه های دیداری و شنیداری این دولت ها، از سالهای دهه هشتاد میلادی مردم خود را به ایمان جمعی به وقوع حادثه ای بزرگ در سرزمین شام که به نبردی هسته ای خواهد انجامید توجه داده اند. این مؤسسات پیوسته مردم خود را به ایمان به این نکته فرامی خوانند که بزودی لشکری از دشمنان حضرت مسیح که بدنه اصلی آن از میلیون ها نظامی تشیکل یافته، از عراق حرکت می کند و پس از گذشتن از رود فرات که در آن زمان به خشکی گراییده است، به سوی قدس رهسپار می شود. اما نیروهای مؤمن به مسیح، راه این لشکر را سد کرده و همگی در «آرماگدون» با یکدیگر برخورد خواهند کرد و در این مکان است که درگیری اتفاق خواهد افتاد. صخره ها ذوب می شوند… دیوارها بر زمین فرو می غلتند… پوست تن انسان ها در حالی که ایستاده اند ذوب شده و میلیون ها نفر از بین می روند… و این نبردی نهایی و هسته ای است. سپس مسیح برای بار دوم از جایگاه بلند خود بر زمین فرود می آید و پس از چندی زمام رهبری جهان را در دست گرفته و صلح جهانی را برقرار می کند. او دولت صلح را بر زمین نو و زیر آسمانی تازه بنا می کند و این مهم را از مرکز فرماندهی خود در قدس عملی می سازد.
یک بررسی انجام گرفته از سوی مؤسسه «تلسن» که در اکتبر سال ۱۹۸۵ م. به نشر رسیده است، نشان می دهد که در حال حاضر ۶۱ میلیون آمریکایی در انتظار واقعه آرماگدون گوش خوابانده اند و این در حالی است که ذکر مؤسسات دینی و ایستگاه های رادیو تلویزیونی که به این مهم پرداخته اند، در این مجال میسر نیست.
مؤسسات دینی آمریکایی این نکته را روشن ساخته اند که سپاهی که از عراق به سوی قدس رهسپار خواهد شد، بنا به پیشگویی حرقیال (فصل ۳۸ و ۳۹) از نظامیانی از عراق، ایران، لیبی، سودان و قفقاز در جنوب روسیه تشکیل می شوند. مدارس انجیلی در آمریکا بر پایه این تحلیل که واقعه آرماگدون تنها حادثه ای است که بازگشت دوباره مسیح را به زمین ممکن می سازد… و این واقعه ای بسیار نزدیک است، به تبلیغ این دیدگاه پرداخته اند.
موقعیت جغرافیایی قرقیسیا در روایات اسلامی
قرقیسیا، شهرکی است که در شمال کشور سوریه، در استان «الجزیره» و در شش کیلومتری شهر «رقه» در محل التقای دو رود فرات و خابور قرار دارد. این شهر پیش از اسلام «کیرکسیون» نام داشت و در سال 19 ق. به دست مسلمانان فتح و قرقیسیا نامیده شد. خرابه هایی از قرقیسیا نزدیک «دیرالزور» از شهرهای سوریه کنونی و نزدیک به مرزهای عراق باقی‌مانده که فاصلة آن تا ترکیه نیز نسبتاً نزدیک است.
قرقیسیا حدود 100 کیلومتر با عراق و 200 کیلومتر با ترکیه فاصله دارد.
پیشگویی روایات دربارة قرقیسیا
روایات متعددی دربارة این منطقه و حادثة بزرگی که در آن رخ خواهد داد، نقل شده است که تنها به نقل یک مورد از آنها اکتفا می‌کنیم. از حضرت امام محمدباقر از «میسر»، فاصله قرقیسا را می پرسند و او پاسخ می دهد که همین نزدیکی ها در ساحل فرات قرار دارد. آن حضرت سخن خود را چنین ادامه می دهند: اما در این ناحیه واقعه ای رخ خواهد داد که مانند آن از زمانی که خداوند تبارک و تعالی، آسمانها و زمین را آفرید، اتفاقی نیفتاده و تا زمانی که آسمان ها و زمین برپا هستند مانند آن اتفاق نخواهد افتاد. سفره ای است که درندگان زمین و پرندگان آسمان از آن سیر می شوند.
نبرد بزرگ قرقیسیا اصلی ترین حادثه ای که در قرقیسیا رخ می دهد، جنگ و آشوبی است که «سفیانی» شاخص ترین طرف درگیر آن است: سفیانی… در طول مسیر عراق سپاهیان او وارد قرقیسیا می شوند و جنگی سخت به راه می اندازند که صد هزار نفر در آن کشته می شوند.
انگیزه رویارویی و درگیری
مطلبی که به طور اتفاق در روایات ذکر شده، این است که علت وقوع جنگ قرقیسیا، گنجی است که فرات آن را نمایان می کند و این گنج ممکن است همان طور که در روایات تصریح شده از جنس طلا و نقره باشد و نیز احتمال دارد که از جنس دیگری [مانند نفت یا غیر آن] باشد.
سفیانی در ماه رجب سر به شورش برمی دارد و نبرد قرقیسیا در زمره فعالیت‌های وی بر شمرده شده است، اما از آنجا که سفیانی ابتدا بر شام مسلط می شود و آخرین متحدانش در این منطقه در ماه رمضان با او بیعت می کنند،و روایاتی که حاکی از آغاز جنبش‌ها، نمایان شدن جمعیت ها و ابتدای جنگ‌ها در ماه شوال هستند، به احتمال بسیار قوی، معرکه قرقیسیا در ماه شوال پیش از ظهور بر پا خواهد گردید. طرفین درگیر در قرقیسیا با توجه به انگیزة جنگ در قرقیسیا که صرفاً تصاحب ثروتی هنگفت می‌باشد، فرض این که در این میدان بیش از دو طرف درگیر خواهیم داشت، مطلب دور از ذهنی نیست، کما این که در روایات نیز چنین مطلبی را می توان مشاهده کرد.
به طور خلاصه می توان گفت که حاضران در این میدان نبرد عبارتند از:
ترک‌ها [که احتمالاً منظور روس‌ها باشد]: که در جزیره (بین النهرین) نیرو پیاده کرده اند.
رومیان: یهودیان و دولت‌های غربی که وارد فلسطین شده اند.
سفیانی که در آن هنگام بر شام کاملاً مسلط شده است.
دو نفر به نام «عبدالله» که در روایات ما توضیح خاصی درباره آنها اشاره نشده و احتمالاً هم پیمان غربی‌ها باشند. «قیس» که مرکز فرماندهی اش در مصر است.
یکی از بازماندگان عباسیان.
دکتر عبد الکریم زبیدی میگوید: “… این حادثه همان حادثه بزرگی است که قبل از ظهور امام مهدی(عج) تحقق خواهد یافت و در روایات از آن به معرکه “قرقیسیا” یاد شده است. در آن واقعه میلیونها لشکر از آمریکا، اروپا، روسیه، ترکیه، مصر و دولت های مغرب عربی و لشکریانی از شهرهای شام؛ یعنی، سوریه، اردن، لبنان، فلسین و اسرائیل شرکت خواهند داشت. همگی در منطقه ای به نام قرقیسیا از بلاد شام با هم مواجهه خواهند داشت و سفیانی در این هنگام خروج خواهد کرد…”.(مجله الفکر الجدید، ۱۵ و ۱۶).
کلینی به سند خود از امام باقرعلیه السلام نقل کرده که به میسر فرمود: ای میسر! چه مقدار بین شما و قرقیسیا فاصله است؟ عرض کرد: نزدیک “شاطئ فرات” است. حضرت فرمود). آگاه باش که در آن مکان، واقعه ای اتفاق خواهد افتاد که نظیر آن از زمان خلقت آسمانها و زمین از جانب خداوند ـ تبارک و تعالی ـ اتفاق نیفتاده است و نخواهد افتاد. آنجا محل پذیرایی پرندگان خواهد بود. درندگان زمین و پرندگان آسمان از آن سیر خواهند شد: “کافی، ج۸، ص۲۴۵، ح۴۵۱
- زمان نبرد قرقیسیا
- نبرد قرقیسیا در ماه شوال و میان دو رخداد بزرگ روی میدهد:
- نخست خروج سفیانی
- دوم ظهور امام مهدی (عج)
نبرد قرقیسیا:
سفیانی پس از سرکوب مخالفان، هدفی جز حمله به عراق ندارد. از این رو، با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار میشود. در میانه راه در منطقه ای به نام قرقیسیا(شهری در سوریه در محل اتصال رود خابور و فرات)، جنگی هولناک درمی گیرد و بسیاری کشته میشوند.
در تعدادی از احادیث، پیشوایان دینی از جنگ “قرقیسیا” خبر داده اند. امام صادق در حدیثی فرمودند: برای خداوند ودر قرقیسا سفرهای غذایی است. از آسمان ندا دهنده ای آشکار می شود و آواز میدهد: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین، بشتابید برای سیر شدن از گوشت ستمگران!”نعمانی، الغیبه، ص۳۸۹، ح۶۳.
حضرت علی(علیه السلام) فرموده است:
“سفیانی بر شام غلبه میکند. سپس میان آنها در منطقه قرقیسیا جنگی در خواهد گرفت در آن جنگ، آنقدر کشته می شوند که پرندگان آسمان و درندگان زمین از مردارشان سیر میشوند“.(عقد الدرر، ص۸۷، باب ۴، فصل۲
از میان روایات یاد شده، تنها این حدیث امام باقراز سند معتبری برخوردار است:سپاه سفیانی به قرقیسیا میرسند و در آنجا نبردی در می گیرد و از ستم گران صد هزار نفر کشته میشوند…”(نعمانی، الغیبه،ص۳۹۲، باب ۱۴، ح۶۷).
چند مطلب را میتوان بیان کرد:
۱. نبرد قرقیسیا واقع خواهد؛
۲. یکی از متخاصمین، سفیانی است؛
۳. دو طرف درگیری اهل باطلاند؛
۴. این نبرد، تلفات انسانی فراوانی بر جای خواهد گذاشت؛
۵. سپاه سفیانی، علی رغم تلفات سنگین، پیروز این نبرد است.
روایات به انگیزه این نبرد اشاره نکرده اند؛ اما این احتمال وجود دارد که نبرد یاد شده به دلیل مقاومت حاکمان آن سرزمین، در برابر زیاده خواهی های سفیانی باشد؛ چرا که سفیانی برای رسیدن به کوفه، تمام مسیر شام تا کوفه را تصرف خواهد کرد.
در روایات درباره طرف دیگری که در نبرد قرقیسیا می رزمد، چیزی نیامده است. همچنان که گذشت از روایات یاد شده تنها بر حق نبودن دو گروه متخاصم را میتوان فهمید. در روایت معتبر دیگری امام باقر فرموده است:
برای عذاب دشمنان شما بس است و او برای شما یکی از علامات است. وقتی این مرد فاسق قیام کرد، باکی بر شما نیست که یک یا دو ماه درنگ کنید تا این که او تعداد زیادی از غیر شما را بکشد …” (همان، ص۴۱۷، باب ۱۸، ح۳).
این روایت هر چند به نبرد قرقیسیا تصریح نکرده، اما به قرینه سایر روایات، به احتمال فراوان درباره جنگ یاد شده خواهد بود، و بر این اساس، از این روایت فهمیده میشود که: طرف دیگر این نبرد نیز از دشمنان شیعه است.
به نظر میآید آنچه قابل پذیرش است، اصل وقوع درگیری ها است. اما در رابطه با جزئیات نمی توان سخن دقیقی گفت. باید توجه داشت که انسان بر اساس قدرت اختیار خود، می تواند امور را تغییر دهد، و قرآن و روایات به این نکته تصریح دارند.
Some scholars consider the occurrence of a great battle in a region known as “Har Megiddo,” or “Armageddon,” as one of the signs of the appearance of Imam Mahdi and Jesus Christ. This issue is also referenced in the scriptures of the People of the Book. John’s Revelation 16:16, Zachariah 14:1-5, The Holy Bible, p. 843.
The People of the Book, including Jews and Christians, regard this impending battle as immense and perilous, expected to occur at the end of human history. The term “Har Megiddo” is derived from “Har,” meaning mountain, and “Megiddo,” which is the name of a valley or small hill in northern Palestine. It is believed that the area of this battle extends from the region of Megiddo in northern Palestine to Edom in the south (approximately two hundred miles) (Information Network, p. 4).
They believe that approximately 400 million troops will participate in this battle (Information Network, p. 2). The forces will be assembled from Iraq, Iran, Libya, Sudan, and the Caucasus region in southern Russia (Al-Fikr Al-Jadeed magazine, issues 15 and 16).
The term “Armageddon” is an English word derived from the Greek word “Har Megiddo,” and according to definitions in American dictionaries such as Webster’s, it refers to the final battle between good and evil or right and wrong at the end of times.
This term also designates a city in the general region of the Levant, where, according to Revelation 16 in the New Testament, a great battle will take place, marking the end of the current stage of human existence. In other words, this battle is the precursor to a significant transformation that ultimately determines humanity’s fate on Earth.
The belief in “Armageddon” and the final conflict between good and evil is not confined to theological studies; it has also taken on political and military dimensions. For example, the United States, which is a hub for various Protestant groups, such as Evangelical Christianity and Calvinism, provides unwavering support for Israel. This support is not solely due to American political and economic interests in the Middle East but is largely rooted in the theological foundations of Judeo-Christianity, Zionist Christianity, and fundamentalism in that country.
Ms. Grace Halsell writes in her book “Prophecy and the Coming War”: To reach the hill of “Megiddo,” we travel about 55 miles north from “Tel Aviv,” arriving at a location that is situated 20 miles southeast of “Haifa,” approximately 15 miles from the Mediterranean Sea. She recounts additional information about this city provided by her companion, but when she inquires about matching this site with the location of the predicted Armageddon battle, she is told: Just take this name — Megiddo. Add the word “Har” (which means mountain in Hebrew) to it; these two words give you “Har Megiddo,” which we translate as “Har Megidun” [Armageddon].
On the other hand, radical Judaism has used certain passages from the Bible and correlated their interpretations with Armageddon, transforming a potential world-destroying war into a sacred and faith-based event. Behind this, they promote their sinister objectives as precursors to this incident, enlisting Evangelical pastors for extensive propaganda efforts, crafting multiple television programs on global networks to instill in the minds of people, especially in the United States, that the realization of this incident is inevitable. Since this event is regarded as the precursor to the appearance of the awaited Messiah, they argue that preparations are required, including the Jewish return to the Promised Land of Palestine, the establishment of a Jewish government in that land, the destruction of Al-Aqsa Mosque, and the rebuilding of Solomon’s Temple in its place. These religious institutions, along with the audiovisual media of these governments, have drawn the attention of their citizens since the 1980s to their collective belief in the occurrence of a significant event in the land of Greater Syria, which will lead to a nuclear battle. These institutions continuously urge their followers to believe that soon a host of enemies of Jesus Christ, primarily consisting of millions of soldiers, will move from Iraq. After crossing the Euphrates River, which will have dried up by that time, they will head towards Jerusalem. However, the faithful forces aligned with Christ will block the path of this army, and all will confront each other at “Armageddon,” where the conflict will take place. Rocks will melt… walls will collapse… human skin will dissolve while people stand… and millions will perish… this will be the final nuclear battle. Then Christ will descend from his lofty position on Earth for the second time, and after a while, he will assume leadership of the world and establish global peace. He will build a kingdom of peace on a new earth under a new sky, carrying out this important task from his command center in Jerusalem.
A survey conducted by the “Teleson” Institute, published in October 1985, indicates that currently, 61 million Americans are waiting for the event of Armageddon. This is without mentioning the religious institutions and radio and television stations that have addressed this significant topic.
American religious institutions have clarified that the army moving from Iraq towards Jerusalem will consist of soldiers from Iraq, Iran, Libya, Sudan, and the Caucasus region in southern Russia, as prophesied in the Book of Ezekiel (Chapters 38 and 39). Evangelical schools in America promote the view that the event of Armageddon is the only incident that will make the return of Christ to earth possible… and that this event is very near.
The Geographic Location of Qirqisya in Islamic Narrations
Qirqisya is a town located in northern Syria, in the Al-Jazira province, six kilometers from the city of Raqqa, where the Euphrates and Khabur rivers meet. Before Islam, this town was known as “Kirkisyon,” and it was conquered by Muslims in 19 AH and renamed Qirqisya. Ruins of Qirqisya remain near Deir ez-Zor, a city in present-day Syria, which is also relatively close to the borders of Iraq. Qirqisya is about 100 kilometers from Iraq and 200 kilometers from Turkey.
Prophecies regarding Qirqisya
Numerous narrations have been reported about this region and the great event that will take place there. We will only cite one of them. Imam Muhammad Baqir was asked about the location of Qirqisya, and he replied that it is close to the banks of the Euphrates. He continued: “However, an event will occur in this region that has not happened since God, the Blessed and Exalted, created the heavens and the earth, and it will not occur again until the heavens and the earth are established. A feast will take place from which the beasts of the earth and the birds of the sky will be sated.”
The Great Battle of Qirqisya
The primary event that will take place in Qirqisya is a war and chaos in which “Sufyani” is the most prominent participant: Sufyani… Along the route from Iraq, his troops will enter Qirqisya and initiate a fierce battle in which one hundred thousand people will be killed.
The Motivation for Confrontation and Conflict
An incidental detail mentioned in the narrations is that the cause of the war in Qirqisya is a treasure revealed by the Euphrates River. This treasure may, as specified in the narrations, consist of gold and silver, but it could also be something else [such as oil or other resources].
Sufyani will rise in rebellion in the month of Rajab, and the battle of Qirqisya is listed among his activities. However, since Sufyani will initially dominate Syria and his last allies in the region will pledge allegiance to him in the month of Ramadan, and given the narrations that suggest the beginning of movements, the emergence of groups, and the onset of wars in the month of Shawwal, it is highly likely that the confrontation in Qirqisya will occur in Shawwal prior to the appearance.
The parties involved in Qirqisya, considering that the motivation for the war there is solely to seize great wealth, it is not far-fetched to assume that there will be more than two sides involved in this confrontation, as this possibility can also be reflected in the narrations.
In summary, the participants in this battlefield include:
- The Turks[which likely refers to the Russians]: who have deployed troops in the island (Mesopotamia).
- The Romans: Jews and Western governments that have entered Palestine.
- Sufyani, who at that time will have complete control over Syria.
- Two individuals named “Abdullah,” about whom there are no specific details in our narrations, but they are likely to be allies of the West.
- Qais, whose command center is in Egypt.
- One of the survivors of the Abbasid dynasty.
Dr. Abdul Karim Zubaidi states: “… this incident is the great event that will occur before the appearance of Imam Mahdi (may Allah hasten his appearance), and in the narrations, it is referred to as the battle of ‘Qirqisya.’ In this event, millions of troops from America, Europe, Russia, Turkey, Egypt, and the Maghreb states, as well as forces from the cities of Greater Syria—including Syria, Jordan, Lebanon, Palestine, and Israel—will participate. They will all confront each other in an area called Qirqisya in Greater Syria, and at that time, Sufyani will emerge…” (Al-Fikr Al-Jadeed magazine, issues 15 and 16).
Time of the Battle of Qirqisya
The battle of Qirqisya occurs in the month of Shawwal between two major events:
- The emergence of Sufyani.
- The appearance of Imam Mahdi (may Allah hasten his appearance).
Battle of Qirqisya:
Sufyani, after suppressing his opponents, has no other goal but to attack Iraq. Therefore, he sets out towards Iraq with a large army. In the middle of the way, in an area called Qirqisya (a city in Syria at the confluence of the Khabur and Euphrates rivers), a horrific battle takes place, resulting in many deaths.
In several hadiths, religious leaders have foretold the war of “Qirqisya.” Imam Sadiq (peace be upon him) stated in a hadith: “For God, there will be feasts in Qirqisya. A caller from the heavens will appear and announce: O birds of the sky and beasts of the earth, hurry to feast on the flesh of the oppressors!” (Al-Nu’mani, Al-Ghaybah, p. 389, hadith 63).
Imam Ali (peace be upon him) has said: “Sufyani will dominate Syria. Then, there will be a battle among them in the region of Qirqisya, where so many will be killed that the birds of the sky and the beasts of the earth will be filled with their carcasses.” (Uqd al-Durar, p. 87, chapter 4, section 2).
Among the mentioned narrations, only this hadith from Imam Baqir has a reliable chain: “The army of Sufyani will reach Qirqisya, and there a battle will take place, resulting in the death of one hundred thousand of the oppressors…” (Al-Nu’mani, Al-Ghaybah, p. 392, chapter 14, hadith 67).
Several points can be stated:
- The battle of Qirqisya will occur.
- One of the combatants will be Sufyani.
- The two opposing sides consist of the forces of falsehood.
- This battle will result in significant human casualties.
- Despite the heavy losses, Sufyani’s army will be victorious in this battle.
The narrations do not specify the motivation for this battle; however, it is probable that the conflict arises from the resistance of the rulers of that land against Sufyani’s excessive demands, as Sufyani will seek to conquer all territory from Syria to Kufa.
The narrations do not provide details about the other side that will engage in the battle of Qirqisya. As noted, from the mentioned narrations, we can only understand that both conflicting groups are on the side of falsehood. In another credible narration, Imam Baqir stated: “Sufficient is the punishment for the enemies, and it is a sign for you. When this sinful man rises, do not be afraid to delay a month or two until he kills a large number of non-believers…” (Ibid, p. 417, chapter 18, hadith 3).
Although this narration does not explicitly mention the battle of Qirqisya, it is highly likely, based on other narrations, that it refers to this war, and thus it can be inferred that the other side in this battle will also be among the enemies of the Shia.
It seems that what is acceptable is the occurrence of conflicts; however, it is difficult to speak precisely about the details. It must be noted that individuals, based on their free will, can change events, and the Quran and narrations emphasize this point.
M3a3h3s0a156
