انسان از قبر تا برزخ( قسمت چهارم)

 چیزهایی که عذاب قبر را برطرف می کند

صادق علیه السلام فرمود: ((جریدتین )) که با انسان دفن می شوند، هم برای مؤ من نفع دارد و هم برای کافر.

سید علی بن طاووس از حذیفه نقل کرده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ((برای میت ، ساعتی سخت تر از شب اول قبر نیست . پس با دادن صدقه به مردگان خود رحم کنید و اگر چیزی ندارید، هر یک از شما دو رکعت نماز برای میت بخوانید)).

بعد از آن ساعت ، خداوند هزار فرشته که با هر یک از آنها حله ای بهشتی است می فرستد و قبرش را تا روز قیامت توسعه می دهد و به تعداد آن چه خورشید بر آن طلوع می کند به نمازگذار حسنه می دهد و تا چهل درجه او را بالا می برد.

از ملا فتحعلی سلطان آبادی (ره ) نقل شده است که می گوید: عادت من این بود برای هر میتی که از مرگش آگاه می شدم ، دو رکعت نماز شب اول قبر می خواندم و کسی از عمل من آگاه نبود، تا یکی از دوستانم داستان خوابی را که دیده بود برایم نقل کرد و گفت : دیشب دوستم فلانی را که دیروز از دنیا رفته است ، خواب دیدم . احوالش را پرسیدم : خبر داد و گفت : از هنگام مرگ تا حال در شدت سختی و ناراحتی بودم تا این که شیخ ملا فتحعلی برایم هدیه ای فرستاد و مرا از آن سختی و ناراحتی که داشتم نجات داد و هدیه اش دو رکعت نماز و دعای خیر و طلب رحمت و آمرزش برایم بود.

ملا فتحعلی می گوید: رفیقم از من پرسید: آن ، چه نمازی بوده است ؟ گفتم : با خودقرار گذاشته بودم هر کس می میرد، دو رکعت نماز وحشت برایش بخوانم .

و فرمود: برای میت هیچ وقت سخت تر از شب اول قبر نیست . پس از مردگان خود را به واسطه صدقه دادن و هدیه فرستادن از برای آنها رحم کنید.

نیز فرمود: اگر کسی برای میت صدقه دهد، خداوند به جبرئیل امر کند: با هفتاد هزار فرشته که به دست هر کدام از آنان طبقی از نور باشد بر قبر میت وارد شوند و گویند: سلام و درود بر تو ای دوست خدا! این هدیه ای از فلان شخص به سوی تو است (و بعد از تحویل گرفتن میت ) قبر او پر نور می شود.

همچنین فرمود: صدقه ای که انسان برای اموات می دهد ملکی از جانب خدا آن را می گیرد و در طبقی از نور می گذارد، کنار قبرستان می آید و فریاد می زند، سلام بر شما بازماندگانتان هدیه ای برایتان فرستاده اند، اموات هم (با خوشحالی ) آن طبق را می گیرند و داخل قبر خود می کنند و به این وسیله قبرشان وسیع و پرنور می شود.

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده است که آن حضرت فرمود: ارواح مؤ منان هر شب جمعه ، در اطراف خانه های خود آیند و با هزار حسرت و اندوه فرزندان و خویشان خود را بخوانند

و گویند: ای فرزندان و عزیزان ! ای دوستان و خویشان ! بر ما شفقت و رحمت کنید؛ زیرا ما در زندان محکم (قبر و عالم برزخ ) استوار و در غم و محنت ، سخت گرفتاریم ، اگر می توانید برای ما هدیه ای فرستید و صدقه ای زیبا دهید.

آنچه اکنون به دست شما است پیش از این در دست ما بوده است ، ما بر خویشتن رحم نکردیم و از برای درماندگی خود چیزی از پیش نفرستادیم و الان محتاج شما شده ایم . ما را ناامید نکنید تا خداوند شما را از رحمت خود محروم نفرماید. اگر کسی برای ایشان خیرات و صدقات فرستد خوشحال می شوند و اگر توجهی به آنها ننماید با ناامیدی و حسرت باز می گردند.

ای بازماندگان اموات ! از برای پدر و مادر و خویشان و دوستان خود خیراتی بفرستید و صدقه ای بدهید و دعای خیر و استغفار برایشان کنید، زیرا آنها از عمل خیر بازمانده اند و عاجز و درمانده شده اند والحال محتاج به صدقات و خیرات و دعا و استغفار شما هستند.

در این جا مناسب است برای عبرت گرفتن و به فکر اموات بودن و فراموش نکردن آنها به چند داستان توجه کنیم .

آمد، هر کدام از آنان طبق خود را گرفتند و داخل قبر خود شدند.

در این بین جوانی را دیدم که با لباس کهنه از قبر بیرون آمده و از برای او طبقی فرود نیامد، خواست با ناامیدی برگردد. به او گفتم : ای جوان ! این طبق ها چه بود، چه چیز داخل آنها بود؟ چرا برای تو از این طبقها نیامد؟

گفت : اینها خیرات و صدقاتی بود که زندگان برای اموات خود می فرستند. حق تعالی شبهای جمعه ثواب آنها را به ایشان می رساند، اما من کسی را ندارم که برایم خیرات دهد و ثواب آن را به من هدیه کند، لذا طبقی برای من نیامد.

گفتم : آیا در دنیا کسی را داری ؟ گفت : فقط مادری دارم که با او هم به حج می رفتم . چون به اینجا رسیدم از دنیا رفتم و در این قبرستان دفن شدم . بعد از آن مادرم شوهر کرد و مشغول کار خود شد و از من یادی نمی کند و صدقه ای از برایم نمی دهد.

گفتم : مادرت کجا است ؟ گفت : در فلان محله از شهر. مرد صالح می گوید: وقتی صبح شد به آن محله رفتم و مادر آن جوان را پیدا کردم و آنچه دیده بودم برای او نقل کردم :

پیر زن بگریست و رفت داخل خانه کیسه طلایی آورد به من داد و گفت : این کیسه را از برای فرزندم صدقه بده . من هم قبول کردم که شبهای جمعه از برای او صدقه دهم و همان وقت مقداری از طلاها را برای او صدقه دادم .

شب جمعه دیگر که به مسجد می رفتم چون به میان قبرستان رسیدم نشسته باز خوابم برد. در عالم خواب دیدم قبرها شکافته شد، از هر قبری شخصی بیرون آمد و از آسمان طبقهایی از نور فرود آمد و هرکس طبق خود را گرفت و داخل قبر شد.

باز آن جوان را دیدم که جامه زیبا و سفید پوشیده است و طبقی را در دست دارد. رو به من کرد و گفت : ای مرد! خدا از تو خشنود شود همچنان که من از تو خشنودم ، تو باعث خوشحالی من شدی ، این را گفت و به قبر خود داخل شد.

و صدقه ای برایم نمی فرستد، از این جهت طبقی از نور ندارم و در میان اموات و همسایگانم خجلت زده و شرمنده ام .

ابی قلابه گوید: وقتی از خواب بیدارم شدم ، پیش فرزندش رفتم و داستان را برایش نقل کردم : وقتی پسر از قضیه پدر آگاه شد. گفت : ابی قلابه ! به دست تو، توبه می کنم و دست از گناه و معصیت می کشم و بعد از آن روز، مشغول عبادت و بندگی خداوند شد و دائما برای پدرش خیرات و صدقات می داد و برای او دعا می کرد.

ابی قلابه گوید: بعد از مدتی باز همان خواب را دیدم که همه اموات در مقابلشان طبق هایی از نور است اما طبقی که در مقابل همسایه ام می باشد از همه بهتر و نورش بیشتر و مثل خورشید همه جا را روشن کرده است .

وقتی چشمش به من افتاد گفت : ای ابی قلابه ! خداوند به تو جزای خیر عنایت فرماید که باعث شدی فرزند من عوض شود و دیگر گناه نکند و برای من صدقه و خیرات دهد و به واسطه همین ها من از آتش نجات پیدا کنم و از خجلت دوستان و همسایگان بیرون آیم .